چرا بعضی از ماها اینقدر خوردن غذاهای چرب را دوست داریم ، کشف جهت تازه روده، مغزی ، احتمال پیدا شدن راهی تازه برای کاهش وزن - وبلاگ توسعه دهنده ها

به گزارش وبلاگ توسعه دهنده ها، یک تحقیق جالب که در Nature منتشر شده، یک راستا تازه روده-مغزی را پیدا نموده که اشتهای ما را برای غذا های چرب تحریک می نماید. این تحقیق نشان داد سلول های روده ما وجود چربی در غذا را حس می نمایند و می توانند مستقیماً با بخش هایی از مغز ما صحبت نمایند و به آن سیگنال بدهند تا ما را به خوردن ادامه دهند.

میل عجیب ما انسان ها برای غذا های پرکالری و چرب محصول تکامل است. برای جلوگیری از گرسنگی، بدن ما طوری طراحی شده است که وقتی فرصت خوردن یک وعده غذایی چرب را به دست می آوریم، پرخوری کنیم. (یادگارهای از دوره های گرسنگی و قطحی های باستانی در ظرف هزاران سال!)

هنگامی که ما غذای چرب می خوریم، مکانیسم های مختلفی فعال می شوند، از هورمون های روده که سیری را تنظیم می نمایند تا گیرنده های چشایی که باعث ایجاد احساس لذت ناشی از دوپامین می شوند.

ولی، در دنیای مدرن ما با دسترسی نامحدود به غذا، این انگیزه های حیوانی اغلب منجر به چاقی و بیماری متابولیک می گردد.

منگتونگ لی، نویسنده ارشد این تحقیق، گفت: ما در دوران بی سابقه ای زندگی می کنیم که در آن مصرف بیش از حد چربی ها و قند ها باعث همه گیری چاقی و اختلالات متابولیک شده است. اگر بخواهیم میل سیری ناپذیر خود به چربی را کنترل کنیم، علم به ما نشان می دهد که مجرای کلیدی این هوس ارتباط بین روده و مغز است.

دو سال پیش، یک مطالعه مهم راستا مستقیمی را بین روده و مغز برای افزایش تمایل ما به خوردن غذاهای قندی اجرا شده بود.

تحقیق تازه از آن یافته های قبلی استفاده نموده تا آنالیز کند که آیا راستا های مشابه بین روده و مغز واکنش هایی را به غذا های چرب ارسال می نمایند یا خیر.

اول برای اینکه سیگنال چشایی زبان به مغز در تحقیق اختلال ایجاد نکند، این راستا را در موش حذف کردند و بعد محققان روی بخشی از ساقه مغز متمرکز شدند. معین شد که در پاسخ به چربی نورون ها در ناحیه ساقه مغز به نام هسته دمی دستگاه انفرادی (cNST) فعال می شوند.

محققان با پیروی از خطوط ارتباط عصبی، فعالیتی را در عصب واگ که پیغام هایی را به cNST منتقل می نماید، شناسایی کردند. از آنجایی که عصب واگ اصلی ترین حلقه ارتباطی بین روده و مغز است، این اولین سرنخ بود که روده می تواند مستقیماً در خصوص چربی با مغز صحبت کند.

گام بعدی این بود که روی روده زوم نمایند و بفهمید که چگونه سیگنال های مربوط به چربی را به عصب واگ ارسال می گردد. در اینجا، محققان دو گروه از سلول های پوشاننده روده را کشف کردند که به نظر می رسید با رسیدن چربی به روده، نورون های واگ را تحریک می نمایند.

یک گروه از سلول ها به عنوان حسگر کلی مواد مغذی ضروری عمل می نمایند و نه تنها به چربی، بلکه به قند ها و اسید های آمینه نیز پاسخ می دهند. گروه دیگر فقط به چربی پاسخ می دهند و به طور بالقوه به مغز یاری می نماید چربی ها را از سایر مواد موجود در روده تشخیص دهد.

بنابراین راستا روده به عصب واگ به مغز واقعا وجود دارد، اما چقدر قدرت کنترل اشتهای حیوانات برای چربی را دارد؟

برای آزمایش این، محققان از دارویی برای مسدود کردن سیگنال دهی از این سلول های روده به عصب واگ استفاده کردند.

هنگامی که راستا مسدود شد، حیوانات اشتهای بهچربی از دست دادند. محققان با تأیید بیشتر اهمیت این راستا ارتباطی، ارتباط از عصب واگ به cNST را مسدود کردند و فعالیت نورون را در CNST مسدود کردند. در هر دو آزمایش، حیوانات دوباره هوس خود را برای چربی از دست دادند.

کشف این راستا تازه روده-مغزی فرصتی برای توسعه درمان های ضد چاقی است که این مکانیسم سیگنال هی را مسدود می نماید. به جای کوشش برای سرکوب هورمون های اشتها، یا تغییر نحوه واکنش مغز ما به لذت غذا، به روش تازهی برای جلوگیری از خوردن بیش از حد غذا های چرب به وسیله بدن اشاره می نماید.

مطالعه تازه در Nature منتشر شده است.

منبع: دانشگاه کلمبیا