10 نقطه جذاب برای پاییزگردی - وبلاگ توسعه دهنده ها

به گزارش وبلاگ توسعه دهنده ها، جنگل و کویر اغلب انتخابی مسلم برای پاییزگردی هستند، درحالی که گاه یک شهر کوچک در شیار کوهستان، پوشیده از باغ های کاج و سپیدار گزینه جذاب تری برای سفرهای پاییزی می تواند باشد. شهرهایی که سوز سرمای پاییز، باعث چشم پوشی از سفر به آنجا شده است.

ایسنا: گزینه سفر به شمال در تعطیلات کوتاه و یا انتها هفته همواره روی میز است، درحالی که می توان مقاصد شگفت انگیز و در دسترس تری که از ازدحام جمعیت مسافران در امان مانده و جغرافیای دنج تری دارند را برای پاییزگردی انتخاب کرد.

برای سفرهای پاییزی باید مجهزتر بود و پیش از حرکت وضعیت آب و هوا را آنالیز کرد. برنامه ریزی قبل از حرکت و آگاهی از نوع وسایل حمل و نقل برای رسیدن به مقصد منتخب و اقامتگاه های آن، قطعا در مقرون به صرفه شدن هزینه های سفر مؤثر خواهد بود.

در اینجا فهرستی از 10 مقصد جذاب برای پاییزگردی پیشنهاد می گردد که شاید کمتر برای سفر در این فصل انتخاب گردد.

تبریز

برگ های پاییزی از سطح شهر تبریز جمع نمی گردد. فقط همین یک دلیل شاید کافی باشد تا این شهر سرد و کوهستانی را به گزینه ای برای سفر در پاییز تبدیل کند.

تبریز با قدمتی بیش از 3500 سال که در دوره های مختلف تاریخی پایتخت ایران بوده و در عصر قاجار یکی از مهمترین و متجددترین شهرهای ایران شناخته می شد، چند سالی است به تدبیر و آگاهانه، به برق و زرق پاییز آراسته می گردد و گذرگاه توریستی آن که خیابان امام نام دارد، جان می دهد برای قدم زنی در آفتاب آرام این فصل. این خیابان بلند که خط ویژه اتوبوس سریع در آن کشیده شده و دسترسی به جاذبه های شهر را آسان نموده به مسجد کبود، موزه عصر آهن، موزه باستان شناسی آذربایجان، میدان ساعت و ساختمان شهرداری سابق با معماری آلمانی، ارگ علیشاه، پیاده راه تربیت با سمبل های تاریخی و فرهنگی مردم شهر و در نهایت بازار سرپوشیده و جهانی تبریز، راه دارد.

از تبریز حتی می توان راهی روستای کندوان شد و در دل کوه، خانه کرد و غروب سرخ پاییز را از بام آن به تماشا نشست.

رفتن به تبریز آسان است، هم جاده ای و هم از راه آهن و هم با هواپیما می توان به پایتخت صفویان رسید. خوبی سفر به تبریز این است که حمل و نقل عمومی مناسب و قابل دسترسی برای گردشگران دارد و در شهر برای هر سلیقه ای اقامتگاه وجود دارد؛ از هتل های شیک گرفته تا خانه های اجاره ای. هرچند در کندوان، مرند و یا کلیبر هم می توان بومگردی هایی به مراتب ارزان تر پیدا کرد.

بیرجند

پاییز در این شهر کویری به لطف کاج ها کمی معتدل است. بیرجند همچون تبریز رخت پاییزی نمی پوشد، اغلب این وقت سال دامن پیله دار سبز و طلایی اش را زیر نور بی رمق آفتاب می گستراند و پا در شن زارهای گرم لوت فرو می برد. کاجستان بیرجند هم مرز با بیابان لوت یکی از گرم ترین نقاط زمین است. شهری که در دوره قاجارها اسم و رسم دارتر شد، همان موقع که نقش بارانداز ادویه را ایفا می کرد، ردپایی که هنوز هم در بازار سنتی بیرجند پیدا می گردد، در حجره های آغشته به رنگ و عطر زعفران، عناب و زرشک های سرخ.

شهر با آن که کویری است اما در دلش باغ و عمارتی با معماری ایرانی که در یونسکو ثبت شده، جای گرفته است؛ باغ اکبریه. شوکتیه سومین مدرسه ایران نیز در همین شهر بنا شده است. بافت تاریخی شهر که زیر آفتاب کمرنگ پاییز، رنگ طلا می گیرد نیز بهانه خوبی برای پیاده روی و شهرگردی در گذشته ای است که به زحمت، از آن اثری حفظ شده است.

بیرجند قطار ندارد اما تا مشهد یا طبس می توان ریلی سفر کرد و از آنجا راه زمینی را با اتوبوس یا سواری ادامه داد. آسان ترین راه سفر به بیرجند هم هواپیما است که البته هزینه سفر را گران تر می نماید. تعداد اقامتگاه ها در این شهر نیز زیاد نیست اما می توان بومگردی مناسب در داخل شهر و روستاهای نزدیک آن پیدا کرد.

طبس

بیشتر شبیه گنج می ماند، شهری کویری اما سبز که با شروع فصل سرما، عطر ریحان، بهار نارنج و نخلستان های آن مدهوش نماینده می گردد.

طبس قبلا جزو استان یزد بود اما چند سالی است به جغرافیای خراسان جنوبی پیوسته است. شهر را بیشتر با تاریخ سیاسی آن می شناسند؛ با ماجرای طوفان شن طبس و یا معدن زغال سنگ، درحالی که پدیده های زمین شناسی، آن را به منطقه ای شگفت انگیز و بکر تبدیل نموده است که گوشه هایی از آن مثل کال جنی با پدیده های زمین شناسی آمریکا مقایسه می گردد.

خیابان اصلی شهر طبس به نخل و نارنج مزین است و هر خانه با یک نخل زینت داده شده است. سبزیجات معطر و خشک اصلی ترین سوغات این شهر است که به نان های محلی آن نیز طعم متفاوت می دهد.

از طبس می توان به روستای تاریخی کریت و پس از آن اصفهک که پس از زلزله 1357، ویرانه های آن جاذبه گردشگری شده و کمی دورتر از جاده راور به نایبندان سفر کرد. روستایی پلکانی که پناهگاه حیات وحش است و دشت کویر به ضمیمه باغستان و نخلستان های سبز آن را محصور نموده است.

برای رفتن به طبس هم می توان از قطار استفاده کرد، هم هواپیما و هم اتوبوس و یا وسیله نقلیه شخصی.

سیرچ

پاییز بین شهر کویری کرمان و شهداد لانه نموده است. پیش از رسیدن به دروازهای گرم ترین کویر ایران، آبادی سیرچ واقع شده است که از کرمان حدود 60 کیلومتر فاصله دارد و از گذشته ییلاق کویرنشینان اطرافش بوده است. سیرچ نقطه تناقض در کرمان است، آبادی با انبوهی از درخت که تا گندم بریان (گرم ترین نقطه ایران) حدود 50 کیلیومتر فاصله دارد، درحالی که کوه های اطراف آن در زمستان از برف، سفید می گردد.

در دل سیرچ چند سرو قدمت دار زندگی می نمایند. در محدوده آبادی هم چشمه آبگرم چوشان وجود دارد. هرچند که به سامان دهی بیشتری احتیاج دارد و جذاب تر از این ها، آبادی زادگاه هوشنگ مرادی کرمانی داستان نویس کودک و نوجوان و نویسنده معاصر است.

برای رفتن به سیرچ، باید اول به کرمان رسید و از آنجا راهی شهداد شد و پیش از دیدن کلوت ها، در سیرچ متوقف شد. در کرمان و حتی شهداد، بومگردی های زیادی وجود دارد که قیمت های مناسبی هم دارند و می توان در یکی از این دو نقطه اقامت کرد.

نطنز

باغشهری تاریخی که به کویر رنگ پاشیده است، نطنز تحفه ای است در میان جاده قدیم کاشان ـ اصفهان که آثار تاریخی پرشمار دارد و مهم ترینش مسجد جامع و آتشکده است. نطنز را به بهار و کوچه باغ هایش می شناسند اما در پاییز آنقدر رنگ عوض می نماید که سرمای کوهستان کرکس هم مانع دیدارش نمی گردد.

در سر راه نطنز می توان به روستای سرخ ابیانه و کویر متین آباد هم سری زد و در ادامه در شهر نطنز در کوچه باغ های افوشته قدم زد و شب را در یکی از اقامتگاه های بومی آن ماند و تاریخ قدمت دار این منطقه را از نزدیک لمس کرد.

محلات

شهر بیشتر به بهار و گل هایش می نازد اما فصل بی برگی، چهره ای دیگر از محلات به تصویر می کشد. چنارهای کهنسال با پس زمینه صخره ها، به پاییز این شهر اعتباری بخشیده اند که تا به حال کمتر به چشم آمده است. مردم بیشتر دوست دارند اردیبهشت در چشمه های آب معدنی این شهر که آغشته به عطر گل هاست، تنی بی آسایند اما باید سفر به این مقصد شگفت انگیز که در بیشتر روزهای سال هوایی پاک و مطلوب دارد را در پاییز هم تجربه کرد، شاید بیشتر به خاطر کوچه باغ ها و در ختان چنار کهنسالش که جامه دیگری به تن می نمایند.

روستاهای محلات بویژه خورهه که آثاری بازمانده از تمدن بشری پیش از میلاد دارد، ارزش سفر به این منطقه را بیشتر می نماید.

محلات در استان مرکزی واقع شده، از سمت شمال به قم و آشتیان، از جنوب به اصفهان و گلپایگان، از غرب به خمین و اراک و از شرق به دلیجان راه دارد. سفر به آن معمولا زمینی انجام می گردد.

شهر به واسطه چشمه های آب گرم، خانه ها و اقامتگاه هایی برای اجاره دارد و امکان شب مانی را مهیا می نماید.

تفرش

بازمانده ای از ساسانیان که نام دیرین اش گبرش بود و در طول تاریخ، نام اش بارها تغییر شکل داده است. شهرِ مشاهیری پروفسور محمود حسابی، عباس سحاب ـ کارتوگراف ـ، احمد پارسا ـ گیاه شناس ـ و دکتر ابولقاسم بهرامی ـ میکروب شناس ـ، بیشتر برای سفرهای بهاره و تابستانه انتخاب می گردد اما باغ ها و غارهای تفرش در پاییز مسافران را نیز فرا می خواند.

تفرش، شهر تکیه هایی به قدمت چند صد سال و شهره به هنر آیینی تعزیه است. در پنج کیلومتری شهر، چشمه آب معدنی گراو در میانه دو دهکده طراران و کبوران می جوشد که به طبیعت منطقه عمق بخشیده است.

به شهر نامداران و مشاهیر از اتوبان تهران ـ ساوه و اراک ـ آشتیان می توان متصل شد. تعداد بومگردی ها یا اقامتگاه های این منطقه محدود است. تفرش را بدون تماشای روستاهای اطراف که هویت بخش اصلی آن هستند، نباید ترک کرد. در ادامه حتی می توان راهی تالاب میقان شد و به نظاره پرندگان مهاجر نشست.

قزوین

پایتخت ایران در ادوار مختلف تاریخی در پاییز آنچنان دلفریب می گردد که نمی توان بر آن چشم بست. باف های کهن قزوین همچون دامنی زرین چنان گسترده شده اند که به حاشیه شهر رسیده اند. قطار قزوین که از تهران راهی می گردد از میان باغستان کهن گذر می نماید تا به گنج تاریخ برسد.

قزوین با آن که شهری قدمت دار است اما خیلی دیر در جهت گردشگران نهاده شد، هرچند حالا مقصدی شده برای تورهای یک روزه. عمارت های قجری قزوین که باغ ها ایرانی آن ها را در آغوش کشیده اند در پاییز دیدنی تر اند، رنگ آجری آن ها زیر نور آفتاب کم رمق پاییز، طلایی تر می گردد. همان رنگی که در طبیعت ایران غالب تر است.

قزوین را باید در هوای مطلوب پاییز دید، از خیابان تاریخی سپه بالا کشید و با بازاری ها و کهنسالان شهر که در کنار مسجد جامع آفتاب می گیرند، درباره سرنوشت این شهر باستانی هم کلام شد و در میانه روز هم مهمانی کوچکی گرفت تا طعم قیمه نثار و باقلوای قزوینی را چشید.

بعد از قزوین می توان راه دریاچه الموت را پیش گرفت که در این فصل سال به تابلویی هزار رنگ می ماند و بعد هم در خانه های روستایی آن شبی را سپری کرد.

بلده

در دامنه البرز، پیش از رسیدن به زادگاه نیما یوشیج، شهری است در حاشیه رودی کم خروش با سپیدارهای سر به فلک کشیده که هنوز هم از دوره صفویه و قاجار آثاری انگشت شمار دارد و مردمانش بیشتر به ساکنان فصلی تبدیل شده اند که بهار و تابستان در هوای دلچسب بلده ییلاق می نمایند.

بلده را باید در پاییز دید، آن هنگام که سپیدارهای رعنا کلاه نارنجی و سرخ به سر می گذارند. راه دسترسی به این بخش، از جاده هراز است که انتها هفته و در تعطیلات از سمت تهران کمی ترافیک جاده ای دارد.

در جهت بلده، روستاهای متعددی وجود دارد که هر کدام اثری تاریخی و یا طبیعی برای دیدن دارند. از پل ها و تکیه های تاریخی گرفته تا روستاهایی با خانه های شیروانی دار که در دل کوهستان لانه نموده اند و در تجمع باغ ها گم شده اند.

در بام بلده، قلعه ای مخروبه مشرف به شهر وجود دارد که آن را قلعه پولاد یا بلده می نامند. بعضی باستان شناسان قدمت آن را تا 700 سال تخمین زده اند. از قبرستان شهر قلعه به خوبی دیده می گردد. در قبرستان هم یک آرامگاه قدیمی وجود دارد که محلی ها روایت های مختلفی از قدمت آن تعریف می نمایند.

اگرچه بیشتر ساکنان، زمین های بخش بلده و آبادی های آن را به واسطه نزدیکی به پایتخت، با قیمت گزاف معامله می نمایند اما کوهستانی بودن منطقه مانع از هجوم ویلاسازی های لجام گسیخته شده و باغ ها و مزارع در حاشیه رودخانه و در دامنه کوهستان هنوز حفظ و طبیعت آن کمتر دستخوش تغییر شده است.

در بخش بلده که از آبادی های مختلفی تشکیل شده و دامنه آن تا یوش، زادگاه نیما یوشیج ـ پدر شعر نو ـ کشیده شده، اقامتگاه برای ماندن سخت پیدا می گردد اما در نزدیکی روستاها می توان کمپ کرد و یا در بلده و یا یوش خانه ای ساده را برای اقامت یافت.

دورود

پرآب است و تاریخی و به واسطه راه آهن و بزرگراه های شمال ـ جنوب و شرق به غرب، دسترسی به آن، بسیار آسان است. در زمان قاجار نام اش را از تلاقی دو رودخانه تیره و ماربره گرفته است. موقعیت جغرافیایی دورود و همجواری آن با اشترانکوه، طبیعت بی نظیری را در این منطقه پدید آورده که به انضمام تاریخ چند هزار ساله اش، آن را در فهرست مناطقی که باید دید، قرار می دهد.

دورود شهر تپه های تاریخی است و به واسطه قدمتی که داشته محل مراجعه حفاران غیرمجاز بسیاری هم بوده تا آنجا که گاه سبب خیر شده اند و به کشف دهکده هایی با بیش از هفت هزار سال قدمت، منجر شده اند. بعضی آثار این منطقه با دوره نوسنگی و عصر مس هم دوره اند. در شهر خرم آباد و موزه قلعه فلک افلاک می توان به ارزش تاریخی این منطقه بیشتر پی برد.

اما آنچه دورود را شاخص تر از سایر مناطق استان لرستان می نماید، طبیعت بکر آن است؛ دریاچه کریستالی گهر که در منطقه حفاظت شده اشترانکوه واقع شده و در حاشیه آن می توان کمپ کرد، از جمله جاذبه های طبیعی شناخته شده دورود است.

در ادامه دریاچه گهر و رودخانه سفیدآب می توان به دره نی گا رسید و یا به جنوب دورود سفر کرد و به دیدار کوه قارون رفت. هرچند سفر به این منطقه بیشتر در تابستان پیشنهاد شده اما رنگ پاییز، آن را دیدنی تر می نماید البته که برای رفتن به این مناطق خشن و زیبا باید تجهیزات فنی همراه باشد.

هر ایستگاه راه آهن در منطقه دورود به آبشار، چشمه و یا کوهی ختم می گردد. آبشار بیشه، دره اسپر، کوه پریز، تنگه و آبشار ازنادر، آبشار وقت و ساعت، آبشار گرم و تالاب ازگن از جمله جاذبه های منطقه دورود است که برای دیدن آن ها باید وقت گذاشت.

برای اقامت در این منطقه می توان از خانه های روستایی استفاده کرد. البته باید توجه داشت که تعداد بومگردی ها و اقامتگاه های رسمی در این منطقه بسیار کم است.