خرمالوی کن رقیب ندارد - وبلاگ توسعه دهنده ها

به گزارش وبلاگ توسعه دهنده ها، سمیرا باباجانپور ـ خبرنگار: مرحوم حاج محمد اسماعیل اصفهانی را همه به عنوان صادرکننده بزرگ میوه می شناسند.

نه تنها اهالی محله کن، بلکه بسیاری از باغداران و کشاورزان کشور از او به نیکی یاد می نمایند و معتقدند وقتی بحث صادرات میوه در کشور بر سرزبان ها افتاد حاج محمد اسماعیل اصفهانی کمر همت بست و میوه های پایتخت به خصوص خرمالوی کن را صادر کرد. پیرمرد در 91 سالگی از دنیا رفت و نام و یادش به یادگار ماند. آنچه حاج محمد اسماعیل برای محله اش بر جای گذاشت فراتر از چیزی است که با نبودنش فراموش گردد. او برای نخستین بار میوه های باغ های کن را به دنیا معرفی کرد.

سالانه 3هزار و 500 تن خرمالو از باغ های کن برداشت می گردد. خرمالویی که از آن به عنوان خوشمزه ترین و مرغوب ترین خرمالوی کشور نام برده می گردد. دو سوم باغ های میوه 480 هکتاری این محله متعلق به خرمالوست و سال هاست شهروندان تهرانی برای خرید خرمالوی اصل کن سری به کوچه باغ های محله می زنند. مرحوم حاج محمد اسماعیل اصفهانی از اهالی محله سرآسیاب کن بود. سال 1306 به دنیا آمد و از همان نوجوانی به خریدو فروش میوه پرداخت. آنقدر در این حرفه تبحر پیدا کرد که بعدها از او به عنوان کارشناس میوه نام بردند و وقتی او از مرغوبیت میوه ای حرف می زد کسی شک نمی کرد و امین بازاری ها بود.

• صادرنماینده نمونه

سال 1395 وقتی دومین جشنواره خرمالو در محله کن برگزار گردید از او به عنوان صادرنماینده نمونه محله تقدیر کردند هرچند این عنوان برای او تازگی نداشت چون بارها به عنوان صادرنماینده نمونه میوه در کشور انتخاب شده بود. حاج محمد اسماعیل وقتی قرار شد برای اهالی محل صحبت کند اول از مظلومیت باغ های کن و خرمالوی کن گفت: به بیشتر کشورهای دنیا میوه صادر نموده ام و به خیلی از آنها سفر کردم با این حال به جرئت می توانم بگویم کیفیت میوه های کن چیز دیگری است به خصوص خرمالو که رقیب ندارد. اگر روی خرمالوی کن سرمایه گذاری نمایند و امکانات لازم به کشاورزان داده گردد صندلی خوبی در بازارهای دنیای خواهیم داشت. علی اصفهانی فرزند مرحوم حاج محمد اصفهانی درباره پدر می گوید: پدر با اینکه از همه شهرها میوه می خرید با این حال همواره مزه میوه های کن را دوست داشت. او خیلی سعی کرد تا بتواند رونق کشاورزی و باغداری را در این محله با هویت دوباره احیا کند ولی نشد.

• پیشنهاد راه اندازی اتحادیه میوه

  نخستین بار بحث راه اندازی اتحادیه میوه در کشور را همین حاج محمد اسماعیل اصفهانی راه انداخت. بعدها خودش یکی از اعضای اصلی این اتحادیه شد. اصفهانی می گوید: پدر تا همین اواخر از کشورهای بسیاری مشتری داشت. به خصوص خیلی ها دنبال خرمالوی شیرین و مرغوب بودند که ما می دانستیم منظورشان همان خرمالوی کن است. پدر معتقد بود تنها راه حفظ باغ های خرمالوی کن این است که شهرداری اجازه دهد تا باغداران یک خانه کوچک در باغ بسازند و دورش حصار بکشند این گونه بهتر می توانند از محصولاتشان محافظت نمایند متأسفانه این روزها به نوعی اختیار باغ ها دست باغدار نیست. باغی که حفاظ ندارد امنیت ندارد. متأسفانه محصولات کن همچون توت، خرمالو، گردو و انار حال و روز خوبی ندارند. آلودگی آب و هوا و مهم تر از آن آلودگی آب رودخانه کن که منبع اصلی آبیاری باغ هاست باعث شده تا انواع بیماری ها سراغ محصولات زراعی بیاید. پدرم از سال 1343 خرمالو صادر کرد و برای این کار انبار بزرگی در محله کن راه اندازی کرد هرچند او در این کار پیروز بود ولی این روند در میان باغداران چندان رونق نیافت.

1343 برای نخستین بار خرمالوی کن صادر شد

3500 تن خرمالو از باغ های کن برداشت می گردد

480 هکتاراز باغ های محله کن زیر کشت انواع میوه است که دو سوم آن را خرمالو می کارند

ایران در زمینه فراوری خرمالو رتبه یازدهم را در دنیا دارد. هرچند بسیاری این محصول را از کشورهای آسیای شرقی می دانند با این حال در دنیا به نام persimmon معروف است که شاهدی بر ایرانی بودن این میوه است. بهترین خرمالو در ایران در کن کشت می گردد که دارای قند بالا و ماندگاری طولانی است. بعد از کن خرمالوی استان البرز کیفیت قابل توجهی دارد و خرمالوی استان های اصفهان، فارس و شمال کشور در رتبه های بعدی قرار می گیرند.

• سیدکمال سیدعلی مسئول سابق صندوق ضمانت صادرات ایران: صادرات کن را جدی بگیریم

سیدکمال سیدعلی که سال ها مسئولیت صندوق ضمانت صادرات ایران را برعهده داشت و خودش یکی از اهالی قدیمی کن است و خاطرات فراوانی از این محله دارد درباره صادرات خرمالوی کن می گوید: خودم اهل کن هستم و باغ خرمالو هم دارم و می دانم باغدار کن با چه مشکلاتی دست وپنجه نرم می نماید. کسی که فراوری و صادر می نماید ارزش زیادی دارد. چون هم ایجاد اشتغال می نماید و هم ذخایر ارزی کشور را تقویت می نماید. این مقدمه را گفتم که بگویم رونق صادرات خرمالوی کن احتیاج به کار فراوان دارد. من چند سال پیش تاجیکستان بودم و خرمالوهای این کشور را در بازار دیدم. خرمالوها خیلی کوچک و رنگشان هم کاملاً زرد بود. اصلاً با کیفیت خرمالوی کن قابل قیاس نبود. به جرئت می توان گفت که کیفیت خرمالوی کن را در کمتر جای دنیا می توان سراغ گرفت، اما چرا برخی کشورها می توانند محصولات ضعیف شان را صادر نمایند و ما نمی توانیم، چون مسئله صادرات باید پایدار باشد. روسیه امروز طالب همه میوه های ماست. ایران نتوانست از این مسئله استفاده کند. چرا، چون قراردادهای آنها بزرگ است. جمعیت زیاد است و فروشگاه ها هم زنجیره ای است. با فرستادن یک کامیون نمی گردد گفت من صادرات کردم. آنجا باید مستمر برای فروشگاه های زنجیره ای جنس فرستاد. اگر میوه از نظر کیفی مشکل داشته باشد کل قرارداد را فسخ می نمایند.

به نظر من صادرات خرمالوی کن احتیاج به ورود آدم های بزرگ و شرکت های بزرگ دارد که بتوانند این مسئولیت بزرگ را قبول نمایند.