سوغات سیستان و بلوچستان چیست؟ - وبلاگ توسعه دهنده ها

به گزارش وبلاگ توسعه دهنده ها، استان سیستان و بلوچستان از استان های شرق و جنوب شرغی کشور و مرکز آن زاهدان است. این استان نیز مانند سایر استان های کشور، سوغات و صنایع دستی منحصربه فردی دارد از جمله شیرینی محلی و صنایع دستی متعددی چون سوزن دوزی و سفال.

استان سیستان و بلوچستان، در شرق و جنوب شرقی کشور واقع شده است و از جنوب به دریای عمان ختم می شود. این استان پهناورترین استان کشور است و 11 درصد از وسعت کشور را در اختیار دارد. این استان وسیع، از نظر جمعیت، جزو کم تراکم ترین استان های کشور است. مرکز این استان شهر زاهدان است که از طریق خطوط ریلی با میرجاوه در کشور پاکستان، ارتباط دارد. علاوه بر این ویژگی زاهدان، وجود بندر چابهار در این استان نیز موقعیت بازرگانی ویژه ای را به وجود آورده است. بندر چابهار تنها بندر اقیانوسی ایران است و بهترین راه دسترسی کشورهای آسیای میانه به آب های آزاد به شمار می رود.

اگر قصد سفر با تورهای چابهار را دارید، می توانید در وبلاگ توسعه دهنده ها از میان فهرست ده ها آژانس معتبر مسافرتی، بهترین تورها را مشاهده و قیمت آن ها را مقایسه کرده و در نهایت ارزان ترین تور چابهار را انتخاب کنید.

تور ارزان چابهار

استان سیستان و بلوچستان دارای معادن بسیار متنوعی است که از مشهورترین آن ها می توان به معادن طلا، مس، منگنز، گرانیت، کرومیت، مرمر و آهک اشاره کرد. این استان به لحاظ کشاورزی از اهمیت بالایی برخوردار است و به عنوان بزرگ ترین پایگاه تولید نهال میوه های گرمسیری استوایی شناخته می شود. در این استان علاوه بر میوه های گرمسیری استوایی مانند خرما، موز، نارگیل و انبه، مرکبات هم تولید می شود.

با توجه به وجود منطقه ها بکر فراوان که زیستگاه گونه های جانوری کم یاب هستند، این استان همواره مورد توجه جانورشناسان و علاقه مندان به طبیعت بوده است. با توجه به اهمیت شناسایی و حفظ این گونه های جانوری، بیش از 70 درصد مساحت استان جزو منطقه ها حفاظت شده است.

بیشتر منطقه ها استان سیستان و بلوچستان، آب و هوای گرم و خشک دارند اما وسعت فراوان، تنوع اقلیمی کم نظیری را به وجود آورده است. منطقه ها کوهستانی، جنگلی و باتلاقی، گوشه ای از جاذبه های طبیعی استان هستند؛ جنگل های حرا واقع در خلیج گواتر، گل فشان کنارک، کوه تفتان تنها آتشفشان فعال ایران و دریاچه هامون. دریاچه هامون که پس از دریاچه های خزر و ارومیه، سومین دریاچه بزرگ ایران و وسیع ترین دریاچه آب شیرین کشور است، هفتمین تالاب بین المللی جهان به شمار می رود و از ذخیره گاه های زیست کره است.

برای کسانی که دلیل انتخاب مقصد سفرشان، جاذبه های طبیعی متنوع است، استان سیستان و بلوچستان، گزینه مناسبی است. با ما همراه باشید تا شما را با برخی از سوغاتی های این استان، آشنا کنیم.

شیرینی لندو

تهیه این شیرینی سنتی و بومی، برای پذیرایی از مهمانان در منطقه ها مختلف استان رواج دارد. لندو، از ترکیب خرما، گندم و کنجد تهیه می شود به این صورت که پس از مخلوط کردن خرمای هسته گرفته شده، گندم داغ (برشته) و کنجد، مواد را زیر بار سنگین می گذارند تا سفت شوند و حالت چسبندگی پیدا کنند. این مرحله از تهیه لندو به زمان زیادی نیاز دارد و مواد باید حداقل نصف روز، زیر بار بمانند. پس از اینکه مواد زیر بار به یکدیگر چسبیدند، از زیر بار برداشته می شوند و به اشکال مختلف (عمدتا توپی شکل) آماده می شوند.

سوزن دوزی

از رودوزی های سنتی ایران است که در بین زنان بلوچ رواج دارد و دارای معروفیت جهانی است. سوزن دوزی یکی از قدیمی ترین روش های تزیین جامه و بسکمک از منسوجات دیگر است. هنرمندان در این هنر سنتی، با استفاده از انواع نخ های رنگی و به کمک سوزن و قلاب، با دوختن بخیه های ظریف روی پارچه، طرح های تزیینی گوناگونی را ترسیم می کنند. سوزن دوزی، با توجه به جنس پارچه و طرح مورد نظر، به روش های مختلفی انجام می شود. البته تمام پارچه های به کار رفته در سوزن دوزی، یک ویژگی مشترک دارند و آن هم تار و پود تعیین و راست آن ها است. سوزن دوزی روی پارچه های کج راه، انجام نمی شود.

سوزن دوزی در استان سیستان و بلوچستان که به سوزن دوزی بلوچی معروف است به دو دسته تقسیم می شود: سوزن دوزی منطقه ها شمالی استان که وجود رنگ های روشن و طرح های ساده ویژگی آن است و سوزن دوزی منطقه ها جنوبی استان که در آن از رنگ های تیره تر استفاده می شود و طرح هایی پیچیده با نقوش ریز و فراوان دارد.

یکی از انواع سوزن دوزی که در استان رواج دارد، خامه دوزی است. خامه دوزی از جهت روش دوخت با سوزن دوزی بلوچی تفاوتی ندارد و تفاوتش با سوزن دوزی در جنس پارچه و نخ است. خامه دوزی روی پارچه های پنبه ای و با استفاده از نخ ابریشم خام (نتابیده) و معمولا سفیدرنگ (رنگ نشده) انجام می شود.

در استان سیستان و بلوچستان، رودوزی های سنتی دیگری نیز از طریق زنان روستایی انجام می شود مانند سکه دوزی، آینه دوزی و... این رودوزی ها معمولا در تولید اشیای تزیینی آویختنی کاربرد دارند. پس از اینکه پارچه مورد نظر را در اشکال هندسی گوناگون مانند لوزی و مثلث و مربع آماده کردند، روی آن با وسایل تزیینی مانند دکمه، آینه، پولک، سکه های زینتی و... در قالب طرح های مختلف، رودوزی می کنند.

سفالگری

ساخت ظروف با گل، از نخستین صنایع دستی بشر بوده است و سفالینه ها از قدیمی ترین ظروف انسان هستند. سفالگری در ایران از سابقه درخشان و دیرینه ای برخوردار است. این صنعت در ایران بیش از 10 هزار سال قدمت دارد و قدیمی ترین ظروف سفالی منقوش، قدیمی ترین چرخ سفالگری و قدیمی ترین کوره پخت سفال در جهان، مربوط به ایران است.

روستای کلپورگان از توابع شهرستان سراوان استان سیستان و بلوچستان، از منطقه های است که به صنعت سفالگری مشهور است. از دلایل معروفیت سفالگری در این روستا یکی این است که زنان بلوچ، عهده دار ساخت سفالینه ها هستند و دیگر آن که سفالگری در این روستا به سنتی ترین روش و بدون استفاده از چرخ انجام می شود. مردان روستا کار برداشت و حمل خاک و آماده کردن گل را بر عهده دارند و سایر مراحل سفالگری را زنان روستا انجام می دهند. حاصل دسترنج زنان بلوچ روستای کلپورگان، انواع ظروف سفالی کاربردی و تزیینی است که مورد توجه مسافران قرار می گیرد.