طراحی نانوذره ای برای رهایش مهارکننده مولکولی ضد سرطان مغز - وبلاگ توسعه دهنده ها

به گزارش وبلاگ توسعه دهنده ها، برای رهایش مهارکننده مولکولی ضد سرطان مغز (گلیوم)، محققان نانوذره ای را طراحی کردند که می تواند از این مهارکننده در بدن محافظت کند.

به گزارش گروه دانشگاه وبلاگ توسعه دهنده ها، برای رهایش مهارنماینده مولکولی ضد سرطان مغز (گلیوم)، محققان نانوذره ای را طراحی کردند که می تواند از این مهارنماینده در بدن محافظت کند.

گلیوم ها اغلب به درمان های رایج مقاوم هستند و محیط داخل تومور سیستم ایمنی را سرکوب می نماید و درمان های تازه مبتنی بر ایمنی را بی اثر می نماید. چالش عبور از سد خونی مغزی را به آن اضافه کنید و ارائه درمان های موثر برای این تومور ها حتی دشوارتر می گردد. دانشمندان مرکز سرطان روگل دانشگاه میشیگان وقتی مولکول کوچکی را شناسایی کردند که یک جهت کلیدی در تومور های مغزی را مسدود می کرد، به استفاده از آن در درمان سرطان خوشبین بودند. اما یک مشکل وجود داشت، چگونه می توان مهارنماینده را به وسیله جریان خون وارد مغز کرد تا به تومور برسد.

با همکاری چندین آزمایشگاه، محققان نانوذره ای ساختند که حاوی بازدارنده باشد و بتواند به وسیله جریان خون به مغز برسد. نتایج بهتر از حد انتظار دانشمندان بود.

این نانوذرات نه تنها در مدل های موش، مهارنماینده را به تومور رساندند، جایی که دارو با موفقیت سیستم ایمنی را برای از بین بردن سرطان فعال کرد، بلکه این فرآیند حافظه ایمنی را تحریک کرد به طوری که یک تومور دوباره اضافه شده به بدن نیز حذف شد. این رویکرد نه تنها می تواند تومور های مغزی را درمان کند، بلکه از عود آن جلوگیری نموده یا آن را به تاخیر می اندازد.

مهارنماینده مولکولی کوچک AMD 3100 برای جلوگیری از عملکرد CXCR 12، یک سیتوکین آزاد شده به وسیله سلول های گلیوم ساخته شده است که یک سپر در اطراف سیستم ایمنی ایجاد می نماید و از عملکرد آن در برابر تومور مهاجم جلوگیری می نماید. محققان در مدل های گلیوم موش نشان دادند که AMD 3100 از اتصال CXCR 12 به سلول های میلوئیدی سرکوب نماینده سیستم ایمنی جلوگیری می نماید. با خلع سلاح این سلول ها، سیستم ایمنی دست نخورده باقی می ماند و می تواند به سلول های تومور حمله کند.

اما AMD 3100 برای رسیدن به تومور مشکل داشت. این دارو به خوبی به وسیله جریان خون عبور نمی نماید و از سد خونی مغزی عبور نمی نماید. برای حل این مشکل محققان نانوذرات مبتنی بر پروتئین برای محصور کردن این بازدارنده، به امید یاری به عبور آن از جریان خون، طراحی کردند.

محققان نانوذرات حاوی AMD 3100 را به موش های مبتلا به گلیوما تزریق کردند. این نانوذرات حاوی یک پپتید روی سطح بودند که به پروتئینی که بیشتر در سلول های تومور مغزی یافت می گردد، متصل می گردد. همانطور که نانوذرات به وسیله جریان خون به سمت تومور حرکت کردند، AMD 3100 را آزاد کردند. سپس نانوذرات می توانند به هدف خود برسند، جایی که دارو را آزاد کردند، بنابراین ورود سلول های میلوئیدی سرکوب نماینده سیستم ایمنی را به توده تومور مسدود می نمایند. این به سلول های ایمنی اجازه می دهد تومور را از بین ببرند و پیشرفت آن را به تاخیر بیندازند.

مطالعات بیشتر بر روی موش ها و رده های سلولی بیمار نشان داد که جفت شدن نانوذره AMD 3100 با پرتودرمانی، تأثیر زیادی در از بین بردن تومور سرطانی دارد.

نتایج این پروژه در ACS Nano به چاپ رسیده است.